Η οικονομία, με αιχμή την ακρίβεια, δεν αναδεικνύεται απλώς στην αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης. Απειλεί να γίνει το Βατερλό της. Είναι η λυδία λίθος, όπου δοκιμάζουν οι πολίτες το κυβερνητικό έργο, απαλλαγμένο από φιοριτούρες και επικοινωνιακά κόλπα. Σε άλλα πεδία για τα πάντα είναι δυνατόν να βρεθούν άλλοθι και να κατασκευαστούν εικονικές πραγματικότητες. Εδώ, στην καθημερινή αγορά, τα λόγια δεν... περνάνε. Η μία και ορατή πλευρά των επιπτώσεων από το τσουνάμι της ακρίβειας είναι, φυσικά, ο αισθητός περιορισμός της λαϊκής κατανάλωσης και η μικρότερη ή μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου της πλειονότητας των πολιτών. Οι δραματικές, ακόμη, επιπτώσεις για το 20-25% του πληθυσμού, που κινείται γύρω και κάτω από τα όρια φτώχειας.
Βεβαίως, φαινόμενα μαζικής πενίας και πείνας δεν καταγράφονται. Αν και οι οδοδείκτες στους δρόμους της κυβερνητικής πολιτικής, εν μέσω των παγκοσμιοποιημένων τεκτονικών σεισμών στην οικονομία της αγοράς και την κοινωνία, προς τα εκεί κατευθύνουν. Οι επιδημίες, άλλωστε, δεν γνωρίζουν σύνορα.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, ανήμπορη και ανίκανη, παρακολουθεί απλώς τις σχετικές εξελίξεις. Το μόνο που κατορθώνει, με τις παρωχημένες αλά ελληνικά νεοσυντηρητικές συνταγές της, είναι να τις ενισχύει και να τις επιταχύνει.
Η άλλη και μη ορατή πτυχή της καλπάζουσας ακρίβειας είναι η αδυναμία ικανοποίησης από τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού νέων αναγκών, που προβάλλουν γύρω μας, καθώς οι συνθήκες αλλάζουν. Η εποχή μας, εκτός των άλλων, με τους γρήγορους μετασχηματισμούς, χαρακτηρίζεται κατεξοχήν και από μια αύξηση των αναγκών του πολίτη.
Πρόκειται για πραγματικές, που δημιουργούν οι μεταβαλλόμενες παντού συνθήκες, ή ακόμη και τεχνητές, που επιβάλλονται για διάφορους λόγους. Από το γρήγορο και ασύρματο Ιντερνετ μέχρι τα «πρότυπα» ένδυσης, ψυχαγωγίας, τρόπου ζωής κλπ.
Μία, λοιπόν, παράμετρος της ακρίβειας είναι η επέκταση και η ενδυνάμωση της κλασικής φτώχειας. Αλλη η στέρηση και ο αποκλεισμός από τα νέα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Το άθροισμα συνιστά τη νέα φτώχεια, που συσσωρεύει η κυβέρνηση Καραμανλή, ενισχύοντας παράλληλα τις μεγάλες ταξικές ανισότητες και πολλαπλασιάζοντας τις ανασφάλειες των πολλών.
Εδώ ακριβώς έχει αρχίσει το τελευταίο διάστημα να εντοπίζεται μια άλλη μεγάλη κατηγορία ασύλληπτων επιπτώσεων. Οχι επαρκώς τεκμηριωμένη ακόμη. Παρ όλα αυτά, προβάλλει όλο και εναργέστερα η άμεση συσχέτιση του εισοδήματος με δείκτες, όπως η θνησιμότητα, το επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη των 15 τα πλουσιότερα στρώματα έχουν 5-7 περισσότερα χρόνια ζωής από τα φτωχότερα!
Η παρατεταμένη και ογκούμενη λιτότητα, η ενίσχυση των ανισοτήτων, η αυξανόμενη αβεβαιότητα για το μέλλον, η απώλεια και η αίσθηση απώλειας του ελέγχου στη ζωή και την εργασία για όλο και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού συνιστούν το νέο εκρηκτικό μείγμα στα χρόνια της ακρίβειας και του Καραμανλή. Η κυβέρνηση, παρακολουθώντας, τον καλπασμό της, προβάλλοντας ως άλλοθι τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης, έχει καταφέρει το ακατόρθωτο. Να μεγιστοποιεί τις επιπτώσεις με την ταξική πολιτική της. Να βιώνεται η ακρίβεια με τέτοια ένταση και έκταση, που δεν γνώρισαν οι πολίτες ακόμη κι όταν ο πληθωρισμός έτρεχε παλιότερα με διψήφια ταχύτητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου