κείμενο: Τάσος Π. Καραντής
Η Γλυκερία τραγουδάει Μίκη Θεοδωράκη. Και, συγκεκριμένα - στο διπλό cd «Τα θεμέλιά μου στα βουνά», που μόλις κυκλοφόρησε από τη LEGEND – συγκεντρώνει 37 λαϊκά τραγούδια του (ζεϊμπέκικα, απτάλικα, χασάπικα κι ασίκικα).
Ο ίδιος ο Θεοδωράκης μιλά με ενθουσιασμό για τις ερμηνείες της Γλυκερίας, γράφει - στο ένθετο της έκδοσης - για την ερμηνεύτρια, πως βρίσκεται: «… σε μια στιγμή μεγάλης ωριμότητας, που την τοποθετεί σε ισότιμη θέση πλάι στους δύο μεγάλους λαϊκούς ερμηνευτές(τον Μπιθικώτση και τον Καζαντζίδη), με τους οποίους είχα την τύχη να συνεργαστώ και, μάλιστα, όταν αυτοί βρίσκονταν στην κορυφή των εκφραστικών τους δυνατοτήτων. Αυτή τη σύγκριση την κάνω με πλήρη συναίσθηση της σημασίας και της ευθύνης των λόγων μου. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον τη μουσική μου και επομένως μπορώ να κρίνω αν κάποιος ή κάποια έχουν εκείνα τ
α προσόντα που θα τους κάνουν ικανούς να αναμετρηθούν μαζί της. Τώρα, μάλιστα, που ακούω το αποτέλεσμα, είμαι περισσότερο από βέβαιος ότι στη φωνή και την ερμηνεία της Γλυκερίας αυτά τα τραγούδια, που τα θεωρώ από τα πιο ωραία και τα πιο δύσκολα που έχω γράψει, βρήκαν τον ιδανικό ερμηνευτή τους».Κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ακόμη πιο ενθουσιώδης από τον Μίκη, στο δικό του σημείωμα, γράφει : «… ένα μεσημέρι με κάλεσε ο Μίκης στο σπίτι του για να ακούσουμε μαζί ολόκληρο το δίσκο … Έμεινα μαγεμένος! Συγκινημένος, ο μέγας Μίκης, αναφωνούσε κάθε τόσο “η φωνή της είναι σπαρακτική”! Πλειοδοτούσα! Γιατί αυτά τα τραγούδια, με την ερμηνεία της Γλυκερίας, μου έδιναν την αίσθηση του απόλυτου. Τι σπουδαία τραγουδίστρια είναι αυτή η γυναίκα. Σε κάποιο τραγούδι … γύρισα κι είπα στον Μίκη, ότι ξεπερνάει τις καλύτερες, τις οριακές στιγμές της καταπληκτικής Βίκυς Μοσχολιού … Ξέρεις τι σημαίνει να την συγκρίνεις με τον Καζαντζίδη στις “Άπονες εξουσίες” και να την βρίσκεις καλύτερη; Ποτέ δεν άκουσα την Γλυκερία τόσο ώριμη, τόσο βαθειά ποτισμένη από την μουσική και το λόγο, τόσο μεγάλη τραγουδίστρια όσο αυτή τη φορά!».
Τέλος, η Γλυκερία, ταπεινά, δηλώνει: «Ο μουσικός μου δρόμος με οδήγησε στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, τραγούδια με βαθιές ρίζες που φτάνουν στο κέντρο της ύπαρξής μας, που τρέφονται από την ουσία της ζωής και ανθίζουν και καρπίζουν, για να ανυψώσουν το πνεύμα, να ευφράνουν την καρδιά και να τέρψουν τις αισθήσεις».
Η συλλογή αυτή της Γλυκερίας περιλαμβάνει τα πιο γνωστά λαϊκά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, που έχουν συνυφανθεί με την ιστορία τούτου του τόπου. Μεγάλα, κυριολεκτικά, τραγούδια, που τα λόγια τους τα υπογράφουν οι σπουδαιότεροι ποιητές και στιχουργοί μας, από το Γιάννη Ρίτσο και τον Τάσο Λειβαδίτη, ως τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και το Μάνο Ελευθερίου. Η Γλυκερία δόθηκε “ψυχή και σώματι” σ’ αυτόν το δίσκο κι αυτό φαίνεται, τόσο από τις ανεπανάληπτες ερμηνείες της, όσο κι από την όλη παραγωγή. Και μόνο το γεγονός, ότι αυτή η δουλειά χρειάστηκε ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί, τα λέει όλα!
Περνώντας στα τραγούδια τώρα, έχουμε ένα απάνθισμα υψηλών ερμηνειών. Η Γλυκερία καταθέτει απολαυστικές λαϊκές ερμηνείες σε τραγούδια, όπως τα : «Στράτα τη στράτα», «Τη ζωή μου έχω χάσει», «Και δε μίλησε κανείς», «Είν’ ο καημός μου ένα πουλί» κ.ά., ενώ, διακρίνει μια απίστευτη φωτεινότητα τη φωνή της σε τραγούδια, όπως τα: «Στην Ανατολή», «Θα ρίξω πέτρα στη ζωή» «Ο ουρανός είναι κλειστός» κ.ά.
Σε άλλα πάλι τραγούδια, είναι τόσο εκπληκτική που η φωνή της γίνεται αγέρας! Ακούστε την για παράδειγμα στα : «Άγγελος δραπέτης», «Μια φυλακή», «Άπονες εξουσίες», «Μέσα σε κήπο κάθισα», «Μάνα το μάννα του ουρανού».
Επίσης, μας παραδίδει, έτσι απλόχερα, επικές, στιβαρές, αλλά και σπαραχτικές, ερμηνείες στα συγκλονιστικά τραγούδια: «Που πέταξε τ’ αγόρι μου», «Τα παραθύρια ορθάνοιχτα», «Επιτύμβιο» και «Βογγά το κάστρο τ‘ Αναπλιού». Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για την ερμηνεία της σε δυο μυθικά τραγούδια του Θεοδωράκη, στο «Σαββατόβραδο» και το «Βραδιάζει», όπου τα τραγουδάει με μια “γυναικεία άποψη” και, κυρίως, άψογα κι αψεγάδιαστα, με πολύ όμορφα γυρίσματα φωνής. Τέλος, εντελώς πρωτότυπες είναι κι οι λιτές(πιάνο – φωνή), μα ψυχωμένες κι αγέρωχες, ερμηνείες της στο «Κάποτε θα ’ρθουν» και το «Μέρα Μαγιού», όπου αποδίδει συγκλονιστικά το θρήνο της γυναίκας – μάνας.
Στο δίσκο συμμετέχουν ο Γιώργος Νταλάρας, ο Πασχάλης Τερζής κι ο Δημήτρης Μπάσης.
Ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τη Γλυκερία αποτελούν ένα μαγικό ντουέτο, όπου οι δυο μεγάλες αυτές φωνές γίνονται μία και σφραγίζουν το πασίγνωστο κομμάτι του Μίκη «Έχω μια αγάπη», το οποίο, σ’ αυτή του την ενορχηστρωτική του εκδοχή έχει ένα πολύ λαμπερό, αισιόδοξο φινάλε.
Ο Πασχάλης Τερζής τραγουδά εκφραστικότατα, αναβαπτίζοντάς τα κυριολεκτικά, τα «Περβόλια» και τη «Δραπετσώνα», ενώ είναι συγκλονιστικός και σπαραχτικός, δίνοντας μία εμβληματική ερμηνεία, στη «Βροχή». Ο Μίκης Θεοδωράκης στο σημείωμά του γράφει για τον Τερζή, ότι « …εύχομαι να έρθει η μέρα που θα ολοκληρωθεί μια συνεργασία που την ονειρευόμαστε και την σχεδιάζουμε εδώ και πολλά χρόνια». Νομίζω ότι αυτή η συνεργασία επιβάλλεται – είναι χρέος προς το λαϊκό τραγούδι - να γίνει, ώστε να συνδέσει κι ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής, την πλατιά φωνή του με τα πιο σπουδαία λαϊκά τραγούδια του Θεοδωράκη.
Ο Δημήτρης Μπάσης τραγουδά το «Μπήκε ο Χάρος στο κελί» και το «Όνειρο» κι αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, μια ευέλικτη φωνή, η οποία είναι ταιριαστή για τα απαιτητικά τραγούδια του Μίκη. Σε όλο το δίσκο παίζει η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και θα πρέπει να επισημανθεί ότι όλα τα τραγούδια δεν ακούγονται ως ρετρό, αλλά σημερινά, σύγχρονα, με ενδιαφέρουσες και πλούσιες ενορχηστρώσεις.
Η αξία της Γλυκερίας είναι γνωστή και, φυσικά, δεν περίμενε κανείς αυτή τη δουλειά για να την κρίνει, είναι μια μεγάλη τραγουδίστρια. Όμως, εδώ δίνει τον καλύτερό της εαυτό, η φωνή της είναι γεμάτη και μας ξετυλίγει μια πλούσια, λεπτών αποχρώσεων, ερμηνευτική γκάμα. Αφουγκραστείτε την στις λεπτομέρειες. Ίσως να “φταίνε και τα τραγούδια”, αφού, αυτά τα λαϊκά του Μίκη, απαιτούν από τον ερμηνευτή, όχι μόνο όλη του τη φωνή, αλλά κι όλη του την ψυχή! Όσο για το λόγια αυτών των τραγουδιών(υπάρχουν όλα στο ένθετο), τι να πει κανείς; Ακούγοντάς τα, έτσι μαζεμένα, όλα αυτά τα τραγούδια, τα συγκρίνει με τη σημερινή στιχουργική ευτέλεια και διαπιστώνει πόσο χαμηλά έχουμε σκύψει το κεφάλι …
Δεν ξέρω αν θα ήταν υπερβολικό να πω ότι είναι ο καλύτερος δίσκος της Γλυκερίας, αλλά, σίγουρα, είναι ο καλύτερος των τελευταίων χρόνων. Η ερμηνεύτρια νομίζω πως, όντως, εδώ βρίσκεται στην καλύτερή της φόρμα, στην πιο μεγάλη της ωριμότητα. Και επέλεξε τα μεγάλα τραγούδια του Μίκη για να την καταθέσει. Μπράβο Γλυκερία! Θα πω κι εγώ το κλασικό : ένας δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από μια καμιά δισκοθήκη.
Μία αναδημοσίευση από: http://www.e-orfeas.gr/content/view/868/190/
Τραγούδια, τραγουδισμένα από μεγάλους ερμηνευτές. Συνόδευσαν πλειάδα συναισθημάτων, σε εποχές δύσκολες. Μία όαση στην χωματερή των νέων αναλώσιμων ταιριασμάτων συγχορδιών...
Υ.Γ κύριε Θεοδωράκη σήμερα γιατί δεν γράφονται τέτοια τραγούδια;
Δόξα τον θεό η πείνα, ή φτώχεια, ο έρωτας δεν μας λείπουν.
Πρωτοκλασάτος.
